یعنی میشـــــــه ..
یه روز تو آغوش تـــــــو بیدار بشم ؟؟
بعد خوابالو نگات کنم
ببینم دراز کشیدی داری منو نگاه میکنی ..
اولش باورم نشه ..
فکر کنم هنوز خوابم ..
هی چشمامو بمالمو باز و بسته کنم ..
بعد ببینم داری بهم لبخند میزنی ..
بعد بگی :
صبح بخیر عروس خانم خوشگل من
دیدی آخر سر مال خودم شدی ..
منم محکم بغلت کنم و بگم :
عاشـــقتم شوهـــــــــــ♥ــــــــــــر دوست داشتنی من
روزے مـے رسَـב
بـے تفـآوتـے هآیَـﭞ رآ
بـآ جآےِ פֿـآلـے امـ
حِـس ڪُنـے
و شآیـد בر בلـﭞ بـآ بُغض بگـویـے
【ڪآش اینجآ بـوב!】
آטּ وَقـﭞ اسـﭞ ڪہ مے فَهمـے
چِقـבر زوב בیـر مـے شَوב!!!
دلـــــم یکـــــ کــوچـــهـ میخـــــواهَــــد
بـــے بــــن بَستــــــ . . .
و بــــارانـــے نَــــم نَــــم . . .
و یکـــــ خـــــدا ،
کـــهـ کَــمـــے بــــا ـهَــــم راه بــــرَویـــــم
هَـمـیـــن
از اتاقـــــ خـاطـراتمـــ بـوی حـلـوا بلنـد شـدهـ استــــ
آرام فاتحــه ای بخوانــــ...
شایـد خدا گذشتـه امــ را بیامرزد...
من عاشقـــانــــه هایـــــــــم را
روی همیــــــــن دیــــــــوار مـــــجازی مینویســــــــم....
از لــــــــــــج تـــــــــــو...
از لـــــــــــج خــــــودم....
که حاضــــــر نبودیـــــــــم یکـــــــ بـار
ایـــــن ها را واقعــــی بــه هـــــم بگویــــــیمــــــ....!
دود میکنم...
نامتــــــــــــــــ...
یادتـــــــــــــــــ...
صدایتـــــــــــــــ را... در یک کـــــــــام....
مابقی اش را در تنهایی ام....
چه کامی میدهد....
جــــــــــــای خـــــــالیتـــــــــــــــ...
دلم برای قدیمیهای یکــــــــــ نفــــــــــره تنگ شده...
این آدم جدید دیگر دل مرا تنگـــــــــــــ نمیکند...
چه زود فراموش شدم...
انگار سالهاست که من مرده ام...
اما هنوز ذهن زخمی ام ...یاد تو را نشانه میرود....
آغـــــــــــوش تو که باشد....
خواب دیگر بهانه ای برای خستگی نیست...
و تپش های قلبت میشود لالایی کودکانه ام...
کــــــــــنارم بمــــــــــــــان...
میخواهم صبح چشمانم در نگاه تو بیدار شود....
دیشب خدا آهسته در گوشم گفت:
دیگــــــــــر بــــــــــس استــــــــــــــــ...
بارانمــــــــــــ از اشکــــــهایتـــــــــــــ خجالتـــــــــــــ می کشـــــــــــد...
چرا به هرچه دلخوش میکنم از من میگیری؟؟؟؟؟
خـــــــــدایــــــا...
من " بنــــــــــده اتـــــ " هستم
نه " حـــــریفتـــــــــ "
به وقت غم می آیی پیش " مـــــــــن " و شانه ای برای گریستن میخواهی...
و هنگام شادی در " آغوش او " لبخند میزنی و دلبری میکنی...
آخر این چه عـــــــــــدالتـــــــــــــــــــــــــــی است؟؟
وقتی به جای " بمـــــــــــــــــــون " میگی:
" هــــــــــــــرجـــــــــــــور راحتــــــــــــــــــــــــــی "
" بــــــــــــــــوی خیــــــــــــانـــــــــــــــت "
میدهی...
میان انسان و شرافتــــــــ
رشته ی باریکی وجود دارد
و اسم آن " قـــــــــــــــــول " است..
ما به هم قول داده بودیم
مگه نه؟؟!
ϰ-†нêmê§ |